Mamo! Tato! Idę do szkoły

Dzieciństwo to nie wyścig , to podróż.

Wkrótce rozpocznę ważny etap mojego życia. Ciekawość i otwartość na najróżniejsze jest moją naturalna cechą - postarajcie się proszę, aby mi to pozostało na resztę życia. Naprawdę chcę się uczyć, chcę poznawać nowe rzeczy i zdobywać nowe umiejętności.

Pomóżcie mi w tym - to łatwe!

Wystarczy:
- Naprowadzić mnie, informować, pomagać, zachęcać - zamiast krytykować i karać .
- Tłumaczyć mi, pokazywać, wyjaśniać, zamiast krzyczeć i lekceważyć.
- Towarzyszyć mi w moich staraniach, klęskach i sukcesach - zamiast wymagać nie jasnych i niezrozumiałych dla mnie wymagań; nie mówcie do mnie "bądź grzeczny", bo nie bardzo wiem, o co Wam chodzi. Powiedzcie mi jak mam to zrobić, a czasami pozwólcie mi na "bycie niegrzecznym"- bo to też jestem ja.
- Pomóc mi się zorganizować i nabrać potrzebnych na co dzień nawyków (odrabiania zadań, pakowania tornistra itp.) - zamiast robić coś za mnie .
- Nauczyć mnie regularności w pracy i w nauce - zamiast skokowego odrabiania zaległości: potrzebuję przewodnika a nie dozorcy.
- Być wobec mnie konsekwentnym, ciepłym i sympatycznym - zamiast obojętnym i zajętym "czymś ważniejszym".
- Pozwolić mi wierzyć w siebie: przyznać mi prawo do błędów i wspierać w ich naprawianiu - zamiast dążyć do doskonałości od pierwszego razu.
- Pamiętać, że samodzielność nie przychodzi szybko i wymaga cierpliwości - zamiast nie cierpliwie robić coś za mnie, pokazując w ten sposób swoją przewagę.
- Poświęcać mi czas i uwagę - zamiast wierzyć, że wszystko przyjdzie samo.

To pierwszy poważny krok w samodzielność, ale to nie znaczy, że będę się od Was oddzielać - tylko poszerzać swój świat o innych ludzi. Będę mieć koleżanki i kolegów, a także nauczycieli - pomóżcie mi w tych kontaktach. Jeśli zdarzą mi się konflikty z rówieśnikami - podpowiedzcie mi, jak je rozwiązywać bez zrywania przyjaźni. A jeśli nie będziecie wiedzieli, co się dzieje w szkole i jak mi idzie nauka - koniecznie spytajcie moją nauczycielkę, ona Wam podpowie i doradzi, jak mi pomóc. Towarzyszcie mi w mojej drodze przez szkołę. Będę w niej potrzebować bardzo konkretnych wiadomości.

CHCĘ ZNAĆ:
- Swoje imię i nazwisko, adres, nr telefonu, wiek i datę urodzin.
- Adres i numer swojej szkoły.
- Miejsce Waszej pracy.
- Codzienny rozkład zajęć - swój i Wasz, może zawiesimy go w jakimś widocznym miejscu.
- Następstwo / kolejność dni tygodnia i pór roku.

CHCĘ ROZUMIEĆ:
- Po co konkretnie idę do szkoły, po co mam się uczyć, po co czytać, pisać i liczyć.
- Swoje codzienne, konkretne obowiązki, jako ucznia i członka rodziny.
- Wasze wobec mnie oczekiwania: jak mam je spełniać i dlaczego.
- Zasady, według których dajecie mi nagrody i kary.

CHCĘ UMIEĆ:
- Samodzielnie się ubrać i rozebrać, a nawet zawiązać sznurówki.
- Samodzielnie korzystać z toalety.
- Zapakować do tornistra wszystkie potrzebne rzeczy.
- Właściwie trzymać kredkę, ołówek oraz nożyczki.
- Rysować szlaczki i różne obrazki.
- Kolorować gotowe figury bez wychodzenia za linię.
- Pokazać, gdzie jest góra / dół, lewo / prawo, za / przed / nad.
- Bawić się wspólnie z innymi dziećmi.
- Robić razem z Wami różne rzeczy w domu, bo to też mi się przyda w szkole.
- Śpiewać wesołe piosenki.
- Powiedzieć, o co mi chodzi.

Czy pamiętacie, jak to było dawno temu, kiedy Wy szliście do szkoły. Przypomnijcie sobie własne oczekiwania i obawy, radości i niepokoje - ja przeżywam to samo. Czy czegoś Wam wtedy brakowało? Czy czegoś się wstydziliście? Czy przeżywaliście jakieś ciężkie chwile? Pomóżcie mi uniknąć przynajmniej niektórych Waszych ówczesnych trosk i przykrości, a inne pomóżcie mi przeżyć. Macie ogromną moc: możecie sprawić, by moja nauka była od samego początku przygodą i przyjemnością i żebym się wzmacniał pokonują trudności. I nigdy nie dawajcie mi odczuć, że za moje szkolne niepowodzenia kochacie mnie mniej

Wasze Dziecko